6  jaar maand na maand vinden we elkaar niet gedurende een aantal dagen per maand. Miscommunicatie, onbegrip, verdriet, pijn enzoveel meer, … Dit gesprek had ik zonet met de vader van mijn zoontje Lewis. 

Mama heeft haar regels (een zin die dan geregeld valt en het bloed van onder mijn nagels kon halen). Mama heeft haar regels en wat een invloed had dat op haar en haar omgeving. Herkenbaar? 

Halo, Ik ben Eveline,  37 jaar ben ik ondertussen, gespecialiseerd in emotioneel en traumawerk, host van ongeveer 100 retreats voor mannen, vrouwen en kinderen. 

Als de beste breng ik mensen tot diepe rust, overgave en healing. Een talent heb ik om emoties en gevoelens te healen en transformeren. Hoe meer hoe liever, dit pad klopt echt voor mij en voelt helemaal juist aan. 

Althans toch gedurende de 24 dagen van de maand waarbij mijn lichaam, mind, hart en ziel elkaar toch voor het grootste deel begrijpen en aanvoelen. 

Die andere 6 à 7 dagen, de dagen waar het grootste potentiëel van groei, healing inzichten & transformatie op mij liggen te wachten, die dagen vallen dat weten en vertrouwen soms even helemaal weg. 

Zoveel kansen en mogelijkheden bieden er zich aan gedurende die ene week per maand. Een week dat vele vrouwen zichzelf onzeggen door middel van anti-conceptie of andere middelen. Een week dat we vaak willen vermijden, niet willen voelen waar ons grootste pijnstukken, angsten en gevoelens verscholen liggen in ons lichaam. 

De maatschappij had hier geen ruimte voor, maakte hier geen tijd voor. Wij vrouwen maakten hier geen ruimte en tijd voor. Al te vaak willen we net in die week zoals de andere 24 dagen per maand gewoon ons dagelijks leven leiden zonder te hoeven stiltaan bij wat echt aandacht vraagt. 

Laat dat nu net zijn wat er helemaal niet lukt. Je kan niet gewoon doordoen, je kan niet negeren of ontwijken, je volledige lichaam schreeuwt (of vraagt zachtjes als je al wat verder staat ) om aandacht, om te vertragen, om te voelen, om toe te laten, om te omarmen, om in overgave te gaan. 

Vraag: waarom doe je dit niet,? Waarom laat je dit niet toe? Waar heb je schrik voor? Wat wil je ontwijken. Wat wil je niet voelen?  Deze vragen stel ik mezelf elke maand opnieuw.

De mooiste groei ligt meestal daar waar de weerstand het grootste is. 

Het is tijd, echt tijd. 

Laten wij vrouwen deze prachtige week optimaal inzetten om onszelf te zien, te healen om toe te laten. Laten we echt vertragen en ruimte creëren zodat we echt in ons vrouw zijn mogen indalen en blijven. De aarde, mensheid en vooral wijzelf hebben dit echt nodig. 

Ik heb hier wel tijd voor, ik creërde een leven waar er net wel tijd voor is maar hield nog vast aan oude waarden en overtuigingen. Ik had de tijd en ruimte wel maar deed toch lekker door. 

Stop, reframe: 

Mama heeft haar regels, mag vanaf nu klinken als een hoogdag. Een dag vol kansen en mogelijkheden. Vanaf nu wordt het een feestdag. Een week waarin ik mezelf als vrouw zal vieren, eren en dragen.  No excuses! 

Het start bij onszelf, we hebben hier geen toestemming voor nodig. Het start bij het weten dat wij vrouwen elke maand opnieuw een prachtige kans krijgen om echt diep te mogen voelen. En waw dames wat een prachtig cadeau is dat! 

Ik kan hier een boek over schrijven en misschien komt dat ooit wel maar voor nu is het gewoon even delen, dat iedereen nu en dan zichzelf mag tegenkomen en dat dat helemaal normaal is. 

Wie graag wil leren vertragen en voelen mag me atlijd een berichtje sturen (graag in die andere 24 dagen van de maand)

Omdat we allemaal mens zijn en schoonheid in de kleinste zaken verscholen zit. 

Veel liefs

Eveline